Stacks Image 526

Wir sind kein Shanty-Chor. Das ist unsere Schuluniform.


Uns VHS Plattdüütsch-Kurs

Nu hömpt wi al den söbenteihnsten Kurs tofoten. Solang dropt wi uns al tweemol in’t Johr för dörteihn Middeweeken in’t Dörphuus vun Hasloh.

Uns Lehrerin is Silke Frakstein. Mit Fohrrad kümmt se jedetmol vun Hamburg-Niendörp, wo se wohnen deiht. Ehr Gepäckträger is mit een Kuffer vull Bööker, Hefte un anner Popeern sworbepackt, allens Ünnerrichtsmateriol. För jeden Kursdag hett se sik wat Anneres utsöcht, tun Vörlesen orrer tun Lesen vun uns Krinklüüd. Silke mookt sik jümmers barg Arbeit mit dat Utsöken vun Geschichten, Theoterstücken, Witze, Leeder usw. de bekannte orrer uns unbekannte Schrieverslüüd schreeven hebbt, in Hamborger-, Holsteener-, Diethmarscher-,Sleswiger-, Oldenborger-, Hannoveroner-, Finkwarder-, orrer Meckelnborger Platt, overs ok in Missingsch. Wi kriggt vörlest orrer mööt sülvst wat vörlesen. Eenige hömt Witze to vertelln tun Lachen. Manchmol mööt wi uk Geschichten vun’t Hochdüütsche in’t Plattdüütsche översetten. Af un an singt wi Plattdüütsche Leeder. Danzt hömt wi uk al mol dorto.

Jeder vun uns hett mol eene eegene Belevnisgeschicht ut sien Leven schreeven, de wi vörlest hebbt un Silke hett dat up Tonband upnohmen un eene CD dorvun brennen loten.

Högen, Lachen, Lustern un Vertelln gehört bi uns dorto. Wi nennt uns all bi unsen Vörnomen un duzt uns. Bi Gebortsdogen, orrer uk blots so bringt mennigmol jemand Kaffee, Tee, Koken orrer Rundstück mit.

To jeden Kurs hört uk een Utflugsdag to, orrer Stinteeten, Gröönkohleeten, Rundstückwarmeeten, orrer Mehlbüteleeten, je no Johrestiet. För den Utflug bestellt Silke, wenn’t geiht, eenen plattdüütschen Verklorer. So wärrn wi in Buxtehude, wo uns eene Stadtföhrerin in Oldländertracht de Oldstadt, dat Rothuus un de St. Petri-Kark zeigt hett. In den Rothuuskeller hebbt wi Meddag eeten. Dorno sünd wi mit den Plummslucker-Damper up Este un Elv bit no Blanknees fohrt. Up den Damper kreegen wi feinen Bodderkoken to eeten un Kaffe to drinken. Wärr eenen sünnerlichen Dag för alle Mitfohrers.

Eenmol wärrn wi in dat Öllernhuus vun Rudolf un Johann Kinau in Finkenwarder, dat vun den Finkenwarder Heimotvereen ünnerholn warrt. Dor dörfens wi in de Döns up uroole, schnitzte Stöhl sitten. Plattdüütsch schnackende Fruuns vun den Heimotvereen versorgten uns mit Bodderkoken un Kaffe.

Een annermol sünd wi vun Jungfernstieg ut mit eenen Damper no Bardörp föhrt. Ünnerwegens regent dat ümmerto. In Bardörp wärrt wedder dröög. Wi kunn uns Inkopsstroot, Slott un Kark ankieken. Gegenöver vun de Kark hebbt wi to Meddag eeten. Mit de Isenbohn sünd wi wedder trüchföhrt.

Mit eenen Museumstog vun de U-Bohn in Hamborg sünd wi uk eenmol föhrt, glöw, bit Barmbek. In de Wogens wärrn noch de feinen oolen Hultbänke tun Sitten. No de Fohrt hebbt wi een Museum ( Museum der Arbeit) besichtigt. Up den Hoff stünn dat groote Tähn-orrer Schüffelrad, wat bi den Bo vun den needen Elvtunnel bruukt worrn is. Vun de lütte Anlegstell an den Konol dor sünd wi mit een Damper bit no’n Jungfernstieg fohrt.

De Krink hett eenmol eene Tour mit Plattd.-Föhrer dörch den Stadtdeel St. Pauli mookt un een annemol dat Museumsschipp „Cap San Diego“ besichtigt.

Letzten Harvst wärr de Krink in Meckelnborg in Hagenow. Dor wörr een DDR-Museum besichtigt, dat Kuno Karls privot bedrieven deit.

Sünst hebbt wi uk mol een’n Bingo-Speeldag hatt. För de Gewinne harr fast jeder wat mitbröcht. Albert harr mehrere Sooken spendeert.

Een annermol hett Silkes Mann Hans eenen Fernseher un Video mitbröcht. Silke harr den Film „Krach um Jolanthe“ vun 1935 köfft.

Im Momang sünd wi sößteihn Lüüd in den Krink. Wärrn al mol twintig. Jürgen is krank worrn. Hella is letzten Harvst leider storven, Erika mutt ehren Mann pleegen. Un Susanne, eene junge Modder, mut wedder to Arbeit gohn, nodem ehre Dochter nu old nog is, üm in den Kinndergorn to gohn. Ehre beiden Kinner harr de öfters mit bi unsen Kursdag. Nu sünd wi wedder blots Rentners, overs alle heel nett, wenn Silke uk mennigmol ehre Not mit eenige Mannslüüd hett, de duernd an’t Sabbeln sünd, orrer vörluud. Dor nützt keen Klingeln, Fleuten orrer Hupen!

Hoffentlich vergeiht Silke nie de Lust. Vielleicht mut se mol strenger dörchgriepen bi de „Opaschölers“ un se bestrofen.

Ik hopp, Ji Mannslüüd köönt Ju an Reemen rieten un blots wat seggen, wenn’t nödig is.

För mi is de Krinkdaag jümmers bannig schön, tehr de ganze Week dorvun. Bün Silke dankbor, för all ehre Möh, de se sik för uns moken deit un dat se ümmer kommen deiht, uk wenn ehr dat mol nie so good geiht.

Up wi wull bi den twintigtsten Kurs tohoop sien warrd? Bün gespannt.


Gerda Klein, Haslo